dinsdag 29 mei 2012

soep voor dummies

Het was een prachtige ochtend. De zon scheen, een zacht briesje streelde de boomtoppen, een kabbelend beekje meanderde rustig tussen boterbloemgele velden. Je ogen fonkelden nog feller dan de sterren die we afgelopen nacht arm in arm aanschouwden.

Ik fluisterde in je malse oren dat Bart De Wever fel vermagerd was de laatste tijd. Dat hij zeker veel stemmen zou verliezen, gewoon door het feit dat hij niet meer de onwaarschijnlijke dikzak was van vorig jaar. Vlamingen stemmen niet op magere populisten. Ze zijn hypocriet en dom, houden van de valse underdog, drogen hun tranen aan de zakdoek van hun overleden grootouders, wiens geld ze verbrassen aan weekendjes in Blankenberge, flatscreens, Audi A4's en deprimerende Ikeabezoekjes. Ze stinken naar ongewassen hond, verwaarlozen hun kinderen door hen alles te geven, dromen van darkrooms vol ongeschoren oksels en hijgende zeugen. Ze gaan vissen of kijken naar de voetbal, geven commentaar op alles en iedereen, zijn nooit tevreden, behalve als ze barbecueworsten vreten op kosten van de buren.

Je keek me aan met een blik vol walging. Je maakte aanstalten om mij te laten zitten, voor eeuwig en altijd, mij voorgoed aan de totale verloedering over te laten, mij terug naar mijn geboortedorp te bannen, tot aan mijn pensioen vastgekluisterd aan inteeltarbeiders en werkloze pseudo-invaliden. Maar je bleef staan.