zondag 30 december 2007

arme joe

Zotte mensen denken nooit aan eieren, zo zei mijn grootvader lang geleden op een koude winterdag.
Ik geloofde er niet al te veel van, maar toch knikte ik instemmend.
Daar heb ik nog altijd spijt van.

lantaarnpaal

Stoppen is niet van mijn gewoonte, dus reed ik rustig door het rood.
Je keek angstig mijn kant uit. Ik maakte duidelijk dat stoppen niet van mijn gewoonte was. Je bleek dit te verstaan: 'Ik versta dit volkomen' zei je.
Veel meer gebeurde er niet echt die avond.

het betekent (n)iets

Het wil waarschijnlijk niets zeggen, maar toen ik daarnet naar de sterren keek, schoten de volgende woorden mij te binnen: kip, stof, lasso, haha, kassa.

gegniffel

St-Cecilia was aan het winkelen in haar favoriete winkelstraat in Aalst; de Korte Zoutstraat.
Plots leek haar wereld in te storten; het was zes uur en de winkels sloten de deuren.
Schreiend ging ze naar huis; dat was een halve dag stappen.
Thuis aangekomen viel ze als een blok in slaap; haar man kon er niet van tv-kijken.
Gelukkig was er toch niets op tv; hij viel dus ook maar wat in slaap.

waarom en wanneer

Waarom: omdat het hier veel te veel regent.
Wanneer: ooit.

zaterdag 29 december 2007

zomaar

Een zonderlinge man liep op een zonnige dag zomaar wat te zitten, terwijl hij stond te kijken naar de vrouw van zijn buurman. Die buurman was op reis en had er niets beter op gevonden om naar Letlovasikije te reizen. De hele buurt wist dat dat land niet bestond, maar zijn vrouw was zich van geen kwaad bewust. En zo was uiteindelijk iedereen content.

een zonderlinge man

Hij keek naar Blokken. Dat was zijn favoriete spelprogramma.

op een zonnige dag

Toen ik daarnet de trap op kwam, gleed mijn pantoffel van mijn voet. Hatelijk is dat. Waarom gebeurt dit? vroeg ik mij af.

Zalig is het niet, heerlijk evenmin, maar naar buiten kijken terwijl geen tram passeert, kan wel iets teweeg brengen bij mensen met een handicap.

Zoals zo vaak liep ik op een berg te wandelen en te denken aan everzwijnen. Het gras was groen maar niet echt eetbaar.

vrijdag 28 december 2007

vrijdag 21 december 2007

de liefde

Niet zonder reden liepen we door de velden.
We hielden zielsveel van elkaar, ook al kenden we elkaar nog niet.
Het was zo zacht allemaal, zo zuiver.
Het was de mooiste tijd van ons leven.

Je blafte zo fantastisch.
Zat achter alle konijnen aan.
Je kwispelde zonder ophouden.
Je lustte zo graag pedigree pal.

Een vermaledijd konijn zorgde ervoor dat je zonder opletten over de spoorweg liep. Ik had je nochtans geleerd eerst naar links en dan naar rechts te kijken. Maar je was zo geconcentreerd op dat konijn dat je de hogesnelheidstrein niet opmerkte. In één seconde was het gedaan. Je blafte zelfs niet meer. Of misschien wel, maar het was niet hoorbaar door die trein. Ja, dat maakt nogal een geluid zo'n trein. Ik verschoot er wel eventjes van.

de witte dans

Ik wandelde en genoot ervan. Ook al was het veel te koud en had ik bijna geen kleren aan. Jezus kon daar ook allemaal tegen. Niet dat ik mij wil vergelijken met Jezus, maar toch. Die man is trouwens dood.

zondag 16 december 2007

zonder titel

De berg was moeilijk bereikbaar.
Toch bereikte ik hem. Of haar.
Jammer genoeg was er geen frietkot.
Ik had nochtans zin in chocolade.
Witte chocolade. Van côte d'or.

Ik bedacht een rijmpje:
hoe zit de zee in elkaar?
hoe knipt deze schaar?
hoe vaak kom jij klaar?
ja, hoe vaak kom jij eigenlijk klaar?

Koen Wauters (die van tv) belde direct om de rechten op het rijm te kopen.
Dat was zijn volste recht.
Ja, zijn volste recht.

dinsdag 11 december 2007

vuile was

Hallo! zei ik doodnormaal.
Je antwoordde niet. Keek zelfs niet op. Bleef verder liggen. In het water. Met je rug omhoog.

Ik waarschuwde de kustwacht. Koksijde Rescue kwam aangevlogen. Ze vlogen tegen een paal. Vielen neer. Schoten in brand.

Ik belde de 100. Een brandweerwagen kwam aangesjeesd. Geraakte vast in het zand. Vijf brandweermannen duwden, maar de wagen bleef waar hij stond.

Ondertussen was de helicopter uitgebrand. De rust keerde weer. Ik wandelde verder. Zag niet hoe je je omdraaide. En uit het water stapte. Je lachte venijnig, stak een sigaret op en danste de lambada. Je deed een brave passant voetjelap. Deze viel en stootte zijn hoofd op een rots. Bloed spoot langs alle kanten. Hij stierf ter plekke. Je sigaret was ondertussen op. Je schoot het peukje in een plas bloed. Daar neergekomen doofde het uit. En je begon een zandkasteel te maken.

Maar dat zag ik dus allemaal niet.

donderdag 6 december 2007

een nacht

Als honden blaffen, zoeken zij aandacht. En troost.
Kippen kwaken zelden. Of nooit.
Zeilschepen die kapseizen hebben soms dode schippers als gevolg.

Zoals iedereen wel al weet, ben ik een simpele jongen.
Ik ben op weg naar de bakker. Hopelijk heeft hij nog brood.
Zonder brood kom ik de nacht niet door. Laat dat duidelijk zijn.
Hou mij in godsnaam niet voor de gek. Ik weet wel wanneer de ketel fluit.

Oef, hij heeft nog brood. Hij heeft geluk, de loser.
Ik vraag een groot boerenbrood. Dat zal smaken.
Zelden zo een groot boerenbrood gezien. Zal ik het ooit op krijgen?
Domme vraag. Geen antwoord. Jammer.

Helden zijn mooi, maar belachelijk.
Ik heb geen helden. Behalve een paar.
Zij zijn buiten categorie. Dus dat telt niet.
Nee, ik heb geen helden. Nooit gehad trouwens.

een auto rijdt

Leve Jan Verstoepiert!
Hij roept zijn vrouw en slaat haar op de billen.
Ajiiez, laat zij blijken.
Vertwijfeld kijkt Jan Verstoepiert naar de hemel.
Zou god bestaan?

geen geheim

Het blijft wonderbaarlijk stil in mijn hoofd. Buiten waait de wind en blijft het maar regenen, maar hier vanbinnen is alles relatief rustig. Wat wil je, het leven zoekt zo vaak naar toestanden en situaties.

Een blaadje zweeft voor het raam. Het raam is van enkel glas. Het is koud in de kamer. Toch blijf ik zitten. Mijn handen bevriezen net niet. Gelukkig is het redelijk zacht voor de tijd van het jaar. Veel wind en regen, maar 't is meer dan 10 graden! Wie had dat kunnen voorspellen enkele decennia terug? Wie o wie?

Ik zoek een prachtige zin om Rune te verwelkomen.
Ik blijf zoeken. Zoeken is aangenaam.

vrijdag 28 september 2007

Soms, als het even meezit

Ik lag uitgeteld in de zetel. Jij lag naast mij.
Mijn arm lag op jouw borsten. Het regende oude wijven.
Studenten passeerden voor het raam. Het is hier dan ook een studentenbuurt.
's Nachts, als normale mensen slapen, maken zij veel lawaai.
Ons dochtertje slaapt daar gelukkig door. Ze slaapt als een roosje.
We ademden gelijkmatig. Jij naast mij.
Soms, als het even meezit, schijnt de zon recht op ons gezicht.
Vandaag viel er een klein steentje in mijn oog. Mijn linkeroog ziet nu minder goed dan mijn rechter. Hopelijk is het geen blijvend letsel, want ik kijk graag in het rond met twee ogen die even goed zien.

vrijdag 24 augustus 2007

Bloebloebloe, de baby huilt.
Kaikaikai, de mens vervuilt.
Iepiepiep, fluisterde de olm.

(bovenstaande tekst is pure fictie. elke gelijkenis met het werkelijke leven berust op louter toeval.)
(lacht stiekem)
PS: vandaag weer geen moord begaan.

de hond van de buren

In een kennel van één op twee zit de hond van de buren te verkommeren.
Soms geef ik hem een paar komkommers, maar mijn vrouw vindt dat belachelijk.
Toch hou ik zielsveel van mijn vrouw. Zielsveel.

een handelaar

Een opgewekte handelaar liep door zijn dorp. Hij groette de slager en de bakker. De koster stak zijn hand op. De apotekersvrouw glimlachte kort. Het meisje van de buren zag hem niet passeren. Een hond blafte. Vijf mussen tsjilpten tevreden. De handelaar stapte zijn winkel binnen. Wat kan het leven toch mooi zijn, dacht de man bij zichzelf. De eerste klant kwam al binnen. Het was Mariette. Mariette was bloedmooi voor haar leeftijd. Haar ogen fonkelden toen ze naar de handelaar keek. Hij bloosde en richtte zijn blik op haar boezem. Deze was fantastisch. Hij fantaseerde er vaak over. Thuis, in bed. Of op toilet. Of in de douche. Soms zelfs in het tuinhuisje. Dan legde hij zijn alaam aan de kant, verwijderde zich van het venster en begon te fantaseren. Zijn buurjongen had hem ooit eens betrapt. Dat was een zwarte dag in het leven van de handelaar. Hij dacht er niet al te graag aan terug. Dat was verdorie zijn volste recht. Hij dacht liever aan Mariette...

'Twee watermeloenen, a.u.b.,' vroeg Mariette.
'Zeg dat wel,' antwoordde de handelaar, 'zeg dat wel!'

wassalon

Een wassalon is een redelijk zielige bedoening.
Meer bepaald: confituur zonder suiker, vandalisme en wintertenen.
Ik hou van het leven. Vroeger ook al.
Dagen vliegen voorbij. Dazen haat ik. Vliegen vlogen rond.
Ik bijt in je hand. Je hand bloedt. Ik voel geen pijn.
Zalig kerstfeest, oude man. Je grijze haren zijn oud en versleten.
Ik geef hem een hand. Hij geeft hem niet terug.
Een asperge ligt op mijn bord. Dus eet ik hem op. Zo ben ik.
Morgen zal ik genietbaar zijn. Zoveel is zeker.
Een duif kijkt ongelukkig. Ik vraag waarom. Hij antwoordt Koeroe.
Mijn frank valt veel te laat.

maandag 23 juli 2007

Het is een feit dat ik graag in de zetel lig. Zelfs als de zon schijnt. Soms voel ik me er wel wat schuldig bij, maar ik ben gelukkig nogal sterk in het negeren van dergelijke gevoelens. Ik vind het trouwens niet normaal dat sommige mensen nooit eens lui in de zetel liggen. Dat kan toch niet gezond zijn? Hoe kan men leven zonder ooit eens lui te zijn? Ik versta dat niet. Zal ik het ooit verstaan? Nee.

zonder climax

hij begon als volgt: 'beste mensen, ik hou van jullie'
daarna zweeg hij uren aan een stuk
de mensen dropen geleidelijk aan af
zij hadden geen zin in een anticlimax
zij aten liever biefstuk met puree

zondag 22 juli 2007

een toffe rolstoel


Een huis is nu ook weer niet onverwoestbaar. Je denkt wel dat het er eeuwig zal staan, maar in één twee drie kan het ermee gedaan zijn. Dat is altijd heel jammer, zeker voor de bewoners ervan, maar ook voor de eigenaars. Als de bewoners ook nog eens de eigenaars zijn, is het hek helemaal van de dam. Neem nu stormschade. Een krachtige valwind sleurt bomen en takken mee. Die takken belanden op daken. Die daken gaan kapot. De bewoners/eigenaars huilen tranen met tuiten. Ze zijn diep ongelukkig en weten niet wat ze nu moeten doen. Vaak belanden ze uiteindelijk onder een trein. Sommigen hebben pech en blijven leven, zonder armen en benen. Zij moeten dan voor de rest van hun triestige bestaan in een rolstoel doorbrengen. Gelukkig bestaan er al heel toffe rolstoelen tegenwoordig.

wat er ook gebeurt

vandaag schijnt de zon niet meer dan gisteren
daarnet ging ik naar het toilet en bedacht een nieuwe mop
moppen bedenken is mijn hobby
mijn laatste mop gaat als volgt:

greetje en andreetje liepen eens door gent
greetje liet een scheetje en andreetje was content

woensdag 18 juli 2007

non-english poem

des avonds als het regent zijn alle paadjes nat
toen kwam de zon en die maakte alles droog
daar buiten ligt een schaap met zijn voetjes naar omhoog
bim bam bom
bim bam bom

zondag 15 juli 2007

de alpen

Ik fietste op kop! Zeker 2 minuten lang! Toen begaf mijn ketting het en viel ik roemloos neer in een franse gracht. Er zat nog water in. Mijn broek was kletsnat en mijn benen zagen bruin van de modder. Het was een belachelijk gezicht. Eén cameraploeg nam mij in beeld. Het was een japanse commerciële zender. De interviewer trachtte mij te interviewen. Ik gaf hem een trap in zijn hol. Hij verschoot hier toch wel even van en spuwde vervolgens in mijn gelaat. Daar verschoot ik niet van. Ik was op alles voorbereid. Ik was geniaal. En moe.

dinsdag 10 juli 2007

het leven

Vissen zijn plezant. Ze happen naar kronkelende wormen en hangen vervolgens met hun kaak aan een haak. De visser, meestal een simpele duif, slaakt een zucht en haalt de vis op. Hij verwijdert de haak van de kaak en gooit de vis terug in het water. Na enkele dagen is die kaak wel genezen. Maar de worm is wel dood, natuurlijk.

verdriet ken ik niet

Heel zelden komt men mij tegen in winkelstraten.
Hema, Kruidvat, H&M, Fnac: ik ken dat allemaal niet.
Ik ken zelfs Zara, Brooklyn, Inno of Torfs niet.
Nooit van gehoord, echt waar.
Dit is geen lolletje, hé. Ik meen het. Ik ben bloedserieus.
Geloof mij of niet, doe ermee wat ge wilt, maar ik ken al die winkelketens niet.
Ik wil ze niet kennen. Wil er nooit naartoe gaan. Laat staan iets van kopen.
Neenee, niet voor mij, al die commerciële toestanden. Ik sta daar boven. Mij zien ze daar niet. Jamais. Ik zweer het op erewoord.

zaterdag 7 juli 2007

zonnebaden in de zon

Er lag een vrouw in de zon.
Ze had een zonnebril aan en verder niets.
'Zo hebben we het graag!' zei jean-luc dehaene.
'Dat de zon nog lang mag schijnen!' antwoordde pieter de crem.
'Leve de zomer!' juichte mia de vits.

donderdag 5 juli 2007

lichtjes aan de leie

Hij krabde lichtjes aan zijn kuit. Telkens hij zenuwen had kreeg hij jeuk aan zijn kuit. Mensen die hem goed kenden wisten dit al. Zijn vrienden zagen hem steeds vaker aan zijn kuit krabben de laatste tijd. Het ging niet zo goed met hem, dat was wel duidelijk. Zijn kuiten lagen waarschijnlijk al helemaal open. Zijn vrienden spraken er vaak over. Geen van hen had zijn kuiten ooit gezien. Dat vonden ze jammer. Daarom besloten ze hem te verplichten zijn kuiten te tonen. Hij kwam terug van het toilet en ze verplichtten het hem. Hij toonde zijn kuiten. Ze lagen inderdaad open. Het was walgelijk. De maden kropen eruit, etter droop eraf, heksen smekten zonder gêne. Trollen en vampieren lieten boeren en scheten. Wolven huilden in het licht van de volle maan. Aargh! Het was volle maan! De vrienden hadden hier geen rekening mee gehouden! Eek! Vlucht! Ren voor je leven!

Hij bedekte zijn kuiten weer. Een glimlach verscheen op zijn lippen.

missverstand

Het lijkt logisch en dat is het ook: worsten draaien doe je bijna nooit.
Ik zing heel vaak maar meestal niet. Bijvoorbeeld over hoe alles draait.
En als iemand vraagt hoe het met me gaat, antwoord ik eerlijk.
Dat zit in de familie.

woensdag 4 juli 2007

waar gebeurd

Twee flikken liepen eens door Gent.
De ene sloeg een allochtoon recht in het kruis.
En de andere was content.

zoek de vout

Een vogel vliegt door de lucht. Zijn naam is Jacques. Hij vliegt graag. Dat zit in de familie. Door flink zijn best te doen en veel discipline aan de dag te leggen is hij sterk opgeklommen op de maatschappelijke ladder. Het was steil klimmen, maar hij is er geraakt. Hij is terecht heel blij. Dat heeft hij wel verdiend. Met een voldane zucht vliegt hij door de lucht. Hij wordt gerespecteerd. Is een vogel van eer. Vogels kijken naar hem op. Hij vliegt alsof de lucht van hem is.

Mario, een vogel met mooie kleuren, vliegt bijna tegen Jacques in. Ze beginnen te vloeken. God, wat beginnen ze te vloeken. Het speeksel spettert ervan af. Veren vliegen in het rond. Donder en bliksem durven niet te bewegen. Zelfs zij zijn bang om iets verkeerd te doen.

Uiteindelijk stopt het vloeken. Zonder meer.

prutsen aan stoelpoten

Je denkt soms bij jezelf dat liefhebbers van achterwerken nooit slapen.
Je zoekt soms bergketens omdat zeeën eeuwig ruisen.
Je houdt van de winter en ook wel van de zomer.
Je roept nooit te luid want je bent bang voor natgeregende ganzen.
Je vindt geen rust maar dat vind je niet erg.
Je bent onwaarschijnlijk mooi. Ik zie je graag.

dinsdag 3 juli 2007

fantastisch nieuws

vandaag stonden vijftien bomen op een rij heel gelukkig te wezen!
de wind blies door hun takken, bladeren vielen zacht af, vogeltjes floten
een eik die voorheen nogal verdrietig was leefde helemaal op!
jaja, het is nogal wat tegenwoordig. fijn fijn. tof.
en ja, het gras aan de overkant wordt altijd beter afgereden.

zondag 1 juli 2007

een strontvlieg zag eens eieren hangen

"Water!!!" riep Jozef steenluid.
"Hou mijn hand vast!!!" schreeuwde Maria.
"Rustig! Rustig!!!" krijste Mohammed.
"Mijn teen jeukt!!!" bulderde Jezus Christus.

En zo gingen ze nog een tijdje door.

vrijdag 29 juni 2007

vrij zinvol

Wat is zinvol en wat niet?
Denk daar maar eens over na.

vrij naar raymond

Gisteren ging ik naar kinepolis Gent. Olé ola.
Ik ging er naartoe met een beer van een vent. Olé ola.
Ik zag de grootvader van Michael Jackson die hartstochtelijk kuste met een lelijke pastoor. Olé ola.
Ik dacht dat ze nog vrijen ook, maar dat ging helaas niet door. Olé ola.

Refrein:
Trek me uit de Vlaamse prei.
Ik hou van haar en zij van mij.

En in mijn voorruit, mijn voorruit.
Ja, in mijn voorruit, mijn voorruit.
Oh, in mijn voorruit, mijn voorruit.
Zit een verbazend grote barst.

verschiet niet

Jawel, de kwestie is meestal van niet te verschieten. Dagelijks rijdt bijvoorbeeld een minister naar zijn werk. Hij rijdt over de autosnelweg en vraagt zich af wanneer hij nog eens thuis zal zijn. Zijn kinderen worden stilaan vreemden, zijn vrouw zoekt meer en meer heil bij vriendinnen, soaps en soapachtige sitcoms. Wie het verschil weet tussen een soap en een sitcom, is een freak. Dat denkt bijvoorbeeld zijn vrouw. Maar de minister komt toe op zijn werk en ziet daar die stapel dossiers liggen en ach, het leven kan toch mooi zijn!

dinsdag 26 juni 2007

tinkel


Ze stapt op de bus.
Kijkt even achterom.
Ziet mij nog net passeren.

een wesp in mijn mond


Er zit een wesp in mijn mond en dat is niet zo plezant.
Ik kan niet meer spreken en zingen en liegen.
Ik zoek naar een reden maar vind er geen.
Ik zoek naar mezelf en zoek naar maden.
De maden kronkelen argeloos in het rond.
Zij weten van niet beter, de gelukkigen.
Zij weten zelfs van niets.

rastaman

Toen ik gisteren van de glijbaan gleed dacht ik aan jou en hoe je zou lachen en me dolgelukkig omhelzen. Ik zou je speels in de lucht gooien, je met moeite opvangen en mijn rug bezeren. We zouden samen liggen in het zand. Je zou mij kietelen op intieme plekjes, ik zou bang zijn dat mensen ons zouden zien. We zouden beginnen kussen, heel teder en zacht. Het zand zou in je onderbroekje kruipen. Je zou zeggen 'ik zie je graag.' Ik zou in stilte genieten en je zoveel willen zeggen, maar zou geen woorden vinden. Uiteindelijk zou ik je diep in de ogen kijken en stamelen 'ik zie je ook zo graag.'

zondag 24 juni 2007


Het is eeuwen geleden dat Johannes zijn kippen onthoofde om er sneeuwballen mee te gooien. Jehovah had dit net op tijd in de smiezen en smeerde boterhammen met komkommersla. Zonder genade wierp hij deze recht in het gezicht van Winston Churchill. Allah sloeg dit onverschillig gade. Hij had net zijn gazon afgereden en was even aan het uitblazen. De zon ging onder. Een merel begon te fluiten. Ver weg jankte een hond in zijn veel te kleine kennel.

knotwilgen


Toen we nog jong en onbezonnen waren, speelden we de hele vakantie buiten. Kampen bouwen, legertje spelen, pingpongen, voetballen, nog wat kampen bouwen, in bomen klimmen, plassen tegen bomen, fietsen in het rond, vallen, nooit ruzie maken, genieten, verlangen naar de volgende vakantie. Heerlijk was het om jong te zijn. Dat besef ik bijna elke dag. Een onbezorgde jeugd met vriendjes en familie en veel rust en ruimte: meer moet een kind toch niet hebben. Meer kan je een kind niet geven. 't Is natuurlijk ook wel plezant met een gameboy of playstation. Maar ik zou het je toch niet aanraden (mocht je mijn mening vragen).

vrijdag 22 juni 2007

Jaak en Evert


Waar Mozes de ketchup vandaan haalde zal niemand ooit te weten komen. Ook ik niet.

Ik woon in België, land van honing en betonmolens. Land van serenades en tv-antennes. Land dat niet zomaar tevreden is met bijtende honden of vallende tranen. Land dat nooit zal toegeven aan eender wie, ook al heet hij Evert Treve. Of Jaak Pijpen.

vrijdag visdag

Twee schattige visjes zwommen eens in het water. De ene zei tegen de andere: 'Wat als we nu eens naar opoe gingen?' De andere antwoordde enthousiast: 'Herejee! Wat een fijn idee!'

Even later kwamen ze bij Yves aan. Deze man had net zijn haar gekamd. Kammen was een van zijn hobby's. Hij hield ook van nadenken, een trein zien passeren en boterhammen smeren. Met choco, dat spreekt voor zich.

donderdag 21 juni 2007

om nooit te vergeten

Een kabbelend bergbeekje lijkt romantisch en meestal is het dat ook wel. Toch zeker als de berg waar het door kabbelt de moeite waard is: ruig en idyllisch, met diepe dalen en... nog diepere dalen.

Opende ik voorzichtig toen ik jou voor het eerst zag. Je antwoordde niet. Ik zat mij af te vragen waarom en bestelde ondertussen nog een orangina. Orangina kan smaken! Ik pakte je vast en kuste je vol op de mond! Ik streelde je borsten, jawel, je borsten! Ik kreunde aantrekkelijk en viriel! Na vijf minuten rukte je je los. Ik zal die vijf minuten nooit vergeten.

waterig windje

Vandaag zei iedereen dat ik er moe uitzag. Iemand anders vroeg om deze zinnetjes wat groter te zetten. Zoiets doe ik direct. Geen woorden maar daden. Zonder omwegen. Geen blabla. Boemboem. Veel boemboem. Je wordt er helaas wel een beetje moe van! (algemene hilariteit)
[Foto: wie anders dan David Van Eykeren]

woensdag 20 juni 2007

't schijnt dat de zon je weet wel

Een partijtje schaken gaat er altijd in moet poetin gedacht hebben toen zijn moeder het toilet afborstelde of misschien liever een overdreven barbecuetje ja dat zou ook wel fijn zijn kan hij eventueel ook gedacht hebben stiekem dan want zijn moeder zou dat niet zo graag horen ja onder de sloef lag hij wel die arme man arm en rijk tegelijkertijd maar wat was hij ermee wat de fuck was hij ermee?

yves en didier

yves en didier
liepen ne keer door Gent
yves liet een scheetje
en didier was content

een vale gier maakt de lente niet


Gisteren stond de wereld op zijn kop toen ik liefdevol mijn vleugels spreidde. Warme lucht deed mijn lichaam rijzen. Popcorn at ik veel te veel, chips net iets te weinig. Walter vroeg vol medelijden waar het in godsnaam fout was gelopen. Ik moest hem het antwoord schuldig blijven. Die lantaarnpaal stond daar toch zo mooi! Ik botste er met plezier tegen. De mensen lachten en Walter lachte mee. Ik stak mijn zakmes in zijn buik. Hij lachte groen en viel neer op het veld. Een gier kwam reeds aangevlogen.

maandag 18 juni 2007

Zonder handen


Je zat op mijn handen te kijken maar ik vond het niet zo erg.
Ik vond het erger dat god weer eens in slaap was gevallen.
Ik hoorde hem snurken van hier tot in Tokyo. Je weet wel, die stad waar Japanners wonen.

[Foto: David Van Eykeren]

Het vervolg




Het is woensdag dus we mogen frietjes eten.
We eten frietjes zonder zielig te zijn.
Alles wat we doen, doen we zonder zielig te zijn.
We zijn nu eenmaal voor het geluk geboren.

De oorsprong


"Een zielig oud ventje stapte op de bus, maar gleed uit en brak zijn been. Twee skaters lachten zich een bult. Zo’n bult was plezant om over te skaten. Wij sloegen dit samen gade. Ik had een zonnebril aan, jij een mooi geel topje."


Dit louter om de naam van deze ongelooflijke blog te verklaren.