donderdag 16 oktober 2008

clouseau knipt papiertjes

Wiskunde is een vak op school waar de meeste scholieren van moeten kotsen. Sommige scholieren (hoofdzakelijk mannelijke) krijgen een erectie van wiskunde; dit zijn de wiskundeknobbels. Ze zijn gemakkelijk te herkennen: hun bank staat enkele centimeters hoger dan die van de rest. De wiskundeleerkracht (meestal een would-be-wiskundeknobbel) screent in het begin van de les al zijn leerlingen op het hoge-bankensyndroom. Dat hebben ze geleerd in hun aggregaat. De banken die hoger staan worden onherroepelijk uit het lokaal verwijderd. Daar zit de wiskundeknobbel dan met zijn erectie, moederziel alleen. De leerkracht gniffelt en voelt zich weer enkele momenten beter. Daarna komt de leegte terug.

plankton schandalig duur

Waarom weet ik niet, maar mijn walvissen eten meer en meer. Ze hebben constant honger. Ze weten van geen ophouden. Ik haat ze! Walter Capiau is bijna dood, maar mijn walvissen denken alleen maar aan plankton, elke seconde van de dag. Ik fluister hen zachtjes toe: 'Komaan, lieve kutbeesten, eet toch wat minder!' Maar ik heb de indruk dat ze mij niet verstaan. Of juist wel, en doen ze het expres! Waarschijnlijk zitten ze in de puberteit of zo. Ja, dat zal het zijn. Ze rebelleren, zetten zich van mij af, willen op eigen benen staan. En wie ben ik om hen tegen te houden?

vrijdag 3 oktober 2008

de zondvloed

Ik dacht aan meeuwen die rotsen onderschijten. Ik hield een verrekijker in mijn handen. De zee was woest, woester dan ooit. Veel mensen waren hier niet. Alleen jij en ik, schuilend onder een eenzaam boompje. Een drieteenmeeuw vloog over. Aan de horizon leek het op te klaren, maar vlak bij ons bliksemde het nog volop. Een vissersboot haastte zich naar de veilige haven. Zou hij het halen? Je weet nooit wat het leven brengen zal. Niet God, en Helmut Lotti nog minder, zal je leven in handen nemen. Je kan hopen, smeken en dreigen. Je kan zingen, vechten, huilen, bidden, lachen, werken en bewonderen. Je kan rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Je kan liedjesteksten parafraseren zoveel je wil, God noch Helmut Lotti zal je helpen.

de waarheid

Ik hou van mijn vriendin. Het is een ongelooflijke vrouw. Iedereen die haar kent zal dat beamen. Maar uiteraard weten zij nog niet de helft van wat ik weet.

woensdag 1 oktober 2008

puur voor de lol

Puur voor de lol liep ik gisteren door Brugge en Parijs. De wolkenvelden leken sterk op mijn droom van de afgelopen jaren: wolkenvelden boven Brugge en Parijs. Ik sloeg een Fransman gade. Ik stapte op de metro. Ik bezocht een museum. Ik amuseerde me volop.

'Jochei!' riep ik op een brug. Mensen in bootjes keken mij aan. Ik zwaaide naar een stadsduif. De winkels die ik passeerde zagen er fantastisch uit. Ze verkochten alles wat een mens maar kon wensen: kleren, washandjes, groenten en fruit, bier, kruiden, Zweedse meubelen, chocolode, enzovoort. Ik stond versteld.

Mijn evenknie op het vlak van wonderen verrichten, Jaap Zoutboom, struikelde over een uitgestoken been van een Franse dame. Ze raakten aan de praat en werden verliefd. Ik was blij voor hen.