zondag 1 november 2009

het verdwijnen

Oké, de wind waait, maar zo is er altijd iets. De wegen leiden toch ook naar andere wegen? Hoe doodlopend een straat ook mag zijn, je zal het vuilnis steeds opnieuw moeten buitenzetten. De vuilnismannen hebben ook recht op werk. Voelen zij de crisis? Ik vermoed van wel.

Zo mak als een lammetje kon je het niet noemen, maar alleszins gedweeër dan normaal volgde ik je naar het dorpsfeest. Het dorpsfeest vond plaats in de stad. Ik vroeg mij af of niemand dit bedrog inzag. Afgaand op de apathische, beschonken en ronduit achterlijke gelaatsuitdrukkingen vermoedde ik van niet. Mijn grootste droom, een knotwilg zijn, kwam weer niet uit.