woensdag 2 september 2009

voor lisa

Hoe oud ben je nu? Vijf maand? Alleszins nog heel jong. Je hebt een oudere zus en een oudere broer. Met een beetje chance blijf je de benjamin van het gezin, net zoals ik, vroeger. Het verwend nest. Tof dat dat was!

Je bent een erg mooie baby, al vijf maand lang. En dat is redelijk uniek, neem dat van mij aan. Veel mooie baby's zijn er niet, zeker niet gedurende zo een lange periode. Natuurlijk kan het die baby's allemaal niet schelen. En jou evenmin. Al denk ik wel dat de grote mensen toch net iets liever lachen naar mooie baby's dan naar, hoe zou ik het zeggen, lelijke mongolen.

Het fantastische is dat je ook heel lief bent. Je lacht om de vijf voeten. Ja, ook naar mij, je nonkel. Nonkel, raar woord is dat. Geef mij maar papa. Maar soit, wat ik wou zeggen: je bent superlief. Natuurlijk zijn je zus en broer ook lief, maar als ik heel eerlijk ben toch niet zo lief als jij. Alhoewel, toen je zus een klein baby'tje was, ergens in het verre Spanje, vond ik haar ook wel erg lief.

Mijn eigen kinderen, Lisa, vind ik ook fantastisch. Het zijn warme, enthousiaste en liefdevolle knuffelberen. Ze verbazen mij elke dag, meestal in de positieve zin. Soms ben ik wel heel kwaad; dan schreeuw ik de hele straat bijeen en duw kasten op de vloer. Gelukkig hebben we nog geen parket. Alles op zijn tijd, nietwaar.