walketsigaf

De dag na gisteren, vandaag dus eigenlijk, stond de wereld geen seconde stil. Alles bleef maar doordraaien, -malen, -gaan, en -zingen. Ik zag een schaap dat blaatte van contentement. Ik hoorde kippen die zwegen als vermoord. Ik voelde minuscule ovulaties bedrukt en enigszins onderdanig het hoofd buigen. Het leek alsof het mestoverschot nooit had bestaan, zo hard regende het niet. Flauweriken zoals ik vindt men niet per dozijn. Ik weet veel, maar vandaag, net nu alles ging zoals het altijd ging, wist ik enkel de gewone dingen, de dingen die ik altijd weet. Ik hield haar hart vast, en haar hand. Zij vond dat wel aangenaam. 'Aangenaam,' zei ze lichtjes verward. 'Walketsigaf,' antwoordde ik totaal naast de kwestie.