zondag 14 december 2008

marginale knotwilgen

Het leven kan mooi zijn, maar ook hard. Mijn handen bevriezen van zoveel kou. Ik kijk op en zie een volle maan. De maan kan niet lachen, maar ziet er toch gelukkig uit. Veel wijzer word ik er niet van, maar vandaag leek alles op zijn plaats te vallen.

Ik hield altijd al van eindejaarswensen: ze zijn leeg, nietszeggend en hypocriet. Mijn eindejaarswensen voor mezelf hou ik liever voor mezelf. Mijn eindejaarswensen voor anderen vertel ik hen recht in het gezicht. Zo ben ik nu eenmaal.

Wie de laatste steen werpt, is eerder traag. Een berg kan je beklimmen, maar je kan er ook naar kijken. Ik heb nooit verstaan waarom mensen naar Clouseau gaan kijken. Geef mij maar knotwilgen. Hoe marginaler hoe beter.