la mbada

Wie vaker stilstond dan voortdeed was zonder twijfel mijn grootvader. Hij deed werkelijk niets aan het gat in de ozonlaag. Bovendien snoeide hij de haag verschrikkelijk slordig. Telkens ik bij hem kwam moest ik mij inhouden om niet over zijn slordige haag te beginnen. Op den duur ging ik nooit meer bij hem op bezoek. Het hielp wel dat hij ondertussen overleden was. Mijn grootmoeder bleef eenzaam achter. Enkel de melkboer gaf haar soms een knipoog, al was hij aan de blinde kant. Op een dag liep de kat de straat over. Er passeerde net geen auto, dus het beest had geluk. Mijn grootmoeder huilde van opluchting. Ze had net de zakdoeken gestreken, dus ook dat kwam goed uit. Ze nam een zakdoek en droogde haar tranen. De televisie stond nog aan. De buurvrouw riep door de brievenbus dat het mooi weer was voor de tijd van het jaar.