Niet dat alles rimpelloos verliep, maar achteraf bekeken was het wel een mooi partijtje schaak. Arnon had een paar torens opgeofferd en hield zijn paarden angstvallig op stal. Dimitri probeerde het slim te spelen en liet geregeld stille, maar extreem stinkende scheten. De scheidsrechter had niets door.
Herman, een man zoals honderd andere, keek geboeid toe. Zijn handboeien blonken in het felle licht. Zijn bewakers vielen in slaap. Herman greep deze kans: hij bestelde een pintje en dronk ze in één teug leeg. De bewakers hadden niets in de mot. Herman grijnsde.
Fouad Aziz Abrimov, een genaturaliseerde Rus met Arabische ouders, begon hysterisch te lachen. Alle toeschouwers vroegen zich af waarom. 'Misschien heeft hij last van aambeien,' fluisterde Henk tegen Jaap. Jaap dacht er het zijne van.
Uiteindelijk won Dimitri dankzij een welgemikte kopstoot. Arnon probeerde nog zijn loper tactisch te verplaatsen, maar het mocht niet baten. De scheidsrechter floot op zijn fluitje, want dat deed hij graag. Alle aanwezigen verlieten de zaal, behalve Guido, een man met een missie. Zijn missie: stiekem in verlaten zalen blijven zitten. Hij hield zijn avonturen bij op een druk bezochte blog: Wafels Bakken Zonder Mijn Vingers Te Verbranden.
Het waren vooral onhandige huisvrouwen die zijn blog bezochten, in de hoop tips te krijgen over wafels bakken zonder daarbij je vingers te verbranden. Diep ontgoocheld lazen ze dan zijn belachelijke avonturen over verlaten zalen en hoe hij er nachten lang stiekem verbleef. Na het lezen van zijn blog waren de meeste huisvrouwen echter volledig opgemonterd. 'Die loser heeft nog een zieliger leven dan ik!' dachten ze tevreden, en ze trokken terug naar hun keuken om gezwind patatten te schillen.